Water verandert miljoenen keren van vorm. In elk van die vormen is het prachtig, maar het blijft water, het wordt nooit iets anders dan water. Als het kabbelt aan de kust is het vriendelijk, verfrissend, geruststellend. In de vorm van een tsunami is het verzwelgend en destructief. Als donkere wolken werpt het schaduwen over het landschap en komt dan als regen naar beneden, nieuw leven brengend aan de aarde eronder. Gedronken aan een bron is het genezend en verfrissend, maar als het je je laatste adem ontneemt, verdrink je erin.
Zo is het ook met de liefde. Als je bewustwording groeit, merk je dat liefde alles is wat er is. Alles in het universum is een manifestatie van liefde. De verschroeiende hitte in de kern van de zon en de warme zonneschijn op je gezicht, het zijn allemaal uitingen van liefde.
Als je eenmaal inziet dat er alleen maar liefde is, zie je de magie en het wonder van alles. Je ziet de liefde in de woede van de mensen, in hun jaloezie en zelfs in hun haat. Welke emoties ze ook laten zien, je begrijpt dat het allemaal niets anders is dan liefde die een uitweg zoekt.
Tranen kunnen over je wangen lopen omdat je denkt dat je lijdt, maar het is nog altijd liefde. Je kunt wegdromen bij de ogen van een minnaar en de tranen blijven stromen. Die zijn nog altijd water en dat is nog steeds liefde. Die verdwijnt nooit, die zal er altijd zijn.
Als je wortels groeien in de bewustwording van de liefde, is liefde alles wat je ziet en die is volmaakt in al zijn vormen.