In het leven komt alles neer op je houding. De omstandigheden die onze levens hebben vormgegeven zijn al net zo uniek en individueel als onze persoonlijkheden. Maar ons vermogen om te groeien als individu, om te ontwikkelen in bewustere en liefdevollere mensen hangt niet af van de dingen die ons zijn overkomen, maar van onze houding tegenover die situaties. Blijf ik in moeilijke tijden op de grond liggen of sta ik op om verder te gaan? Verzet ik me of omarm ik de situatie als kans om te groeien?
Uiteindelijk zijn er twee houdingen die we kunnen aannemen in het leven: de houding van slachtoffer of van schepper.
Het slachtoffer kan de schoonheid, overvloed of de intrinsieke perfectie van elk moment niet inzien omdat hij een idee heeft van hoe de dingen zouden moeten zijn – een idee dat onvermijdelijk is verstoord, een idee dat in strijd is met de situatie zoals ze is.
Deze strijdigheid leidt tot woede – woede tegenover het leven, tegenover God – maar het uit zich in de slachtoffers als een passieve en depressieve zwaarte die eigenlijk meer op triestheid lijkt dan woede. Het is haat voor het zelf, geweld tegen het zelf. Het is de ultieme verwerping van dat wat is: geweld tegen het leven.
De enige manier om los te breken uit deze slachtofferrol, is door een schepper van je eigen leven te worden. Een schepper prijst zijn schepping; een slachtoffer bekritiseert. Een schepper waardeert; een slachtoffer klaagt zonder verantwoordelijkheid te nemen. Dit zijn twee tegenpolen.
De schepper omarmt alles wat op zijn pad komt. Hij zegt ja tegen alles en leeft daardoor in overvloed. Maar een slachtoffer is juist wrokkig en negatief. Hij kan de perfectie of de schoonheid niet zien omdat hij een rigide idee heeft van hoe de dingen zouden moeten zijn. Deze woede is verhuld in passiviteit en is de ultieme woede: het is de verwerping van het bestaan, de ontkenning van dat wat is.
Wanneer ik naar mijn leven kijk met een ‘nee’, met het idee dat ik beter weet hoe de dingen zouden moeten zijn, dan wijs ik het leven af. Het is als de reactie van een kind: omdat ik er geen macht over heb, omdat ik mijn zin niet krijg, wil ik niet meer spelen. Ik kan het niet begrijpen, dus ik accepteer het niet. Ons angstige intellect zuigt vervolgens alle vreugde uit het leven.
Wanneer je je bewustzijn ontwikkelt en in contact staat met het absolute, verdwijnt de wanhopige behoefte om alles te begrijpen, omdat je dan vervuld bent van de vreugde van puur zijn. Het hart heeft geen verlangens meer wanneer het liefde heeft gevonden.
Dus hoe transformeer je van slachtoffer naar schepper? Door op je bewustzijn te focussen, op de stille diepten die we allemaal in ons dragen, door je geest tot rust te laten komen.
Waarom? Er is geen waarom. Het is gewoon. Ervaar het. Wanneer je merkt dat je je verzet, laat dan los.
Wanneer ik me met de stroom laat meedrijven, wanneer ik me overgeef aan dat wat is, dan ben ik de schepper van mijn eigen werkelijkheid. Wanneer ik me verzet, ben ik als een boos kind dat geen verantwoordelijkheid wil nemen.
Misschien denk je dat er iets beter kan zijn in dit moment of dat er iets niet klopt. Dat is niet zo. Alles is zoals het moet zijn. Door je over te geven word je de schepper van je eigen werkelijkheid. Geniet ervan.
Fotocredit: Jacson Querubin.
