Het ego is een populair onderwerp in moderne boeken over spiritualiteit. Toch focus ik niet zoveel op het ego, want ik heb veel mensen zichzelf zien verliezen in hun strijd om er tegen te vechten of het te vernietigen. Het komt allemaal door een veelvoorkomende misvatting: het idee dat het ego an sich slecht of zelfs zondig is. Dit voedt het geloof in afgescheidenheid, en met name afgescheidenheid van het zelf.
Er is niks mis met het ego. Het is gewoon een vorm van bescherming. Het ego omvat het imago van iemand, de maskers en verdedigingsmechanismen die we gebruiken om onze onzekerheid achter te verschuilen. Om dit uit te leggen, gebruik ik vaak de volgende analogie:
Stel je voor dat je een ei bent. In je zit een adelaarskuiken. Deze adelaar staat voor je liefdesbewustzijn, je ware zelf, je volledige potentieel. Maar toch weet je nog niet dat deze adelaar bestaat, want nu ben je nog maar een ei. De eierschaal staat voor het ego. De functie van deze schaal is om datgene wat nog niet uitgebroed is te beschermen, om het adelaarskuiken te beschermen tegen de wereld tot hij er klaar voor is. Deze schaal kan zichzelf misschien uiten als valse trots of arrogantie, als onzekerheid of geveinsde nederigheid. Het is de stem die je vertelt dat er iets mis met je is, dat je anders moet zijn. Het is de stem die je altijd naar beneden trekt, je klein houdt, twijfelt, wantrouwt, piekert. Is er iets mis met de eierschaal? Nee. Die doet gewoon haar werk en biedt bescherming tot de adelaar sterk genoeg is geworden.
Wanneer het adelaarskuiken groot genoeg is, begint het de schaal weg te pikken. Hoe meer de schaal aan het licht wordt blootgesteld, hoe sneller ze uiteenvalt, want met elke nieuwe deuk, wordt de adelaar zich nog meer bewust van een realiteit die veel groter is dan hij ooit heeft gekend of durven dromen, dus zijn verlangen om los te breken en vrij te zijn wordt steeds groter. Wanneer hij eindelijk is losgebroken, omarmt het licht hem vanuit elke hoek en koestert hij zich in de stralende glorie van zijn nieuwe koninkrijk. Hij slaat zijn vleugels uit, want hij weet dat hij niet meer wordt beperkt door de krappe ruimte van het ei; hij is de koning van de lucht.
Op het pad naar ontwaking hoef je het ego niet te vernietigen of er tegen te vechten: dit voedt je afgescheidenheid alleen maar.
Focus er juist op om de majestueuze adelaar in je te laten groeien. Wanneer je bewustzijn volgroeid is, zal het ego vanzelf wegvallen, zonder moeite, omdat het niets meer hoeft te beschermen.