Een aantal jaar geleden bezocht ik Tierra Del Fuego, een ontzettend mooi eiland voorbij de kust van Argentinië, en thuis van het zuiderlijkste stadje ter wereld. Dit land van grillige sneeuwtoppen is ook het thuis van een enorme kolonie bevers. Naar wat mij is verteld, horen deze bevers eigenlijk niet in Argentinië thuis, maar zijn ze hier in de jaren veertig vanuit Canada gebracht door een paar ambitieuze ondernemers, die dachten een slaatje te kunnen slaan uit de vachten van de bevers.
Hun redenering leek ingenieus: de enige vijand van de bever was de beer, en in Argentinië waren helemaal geen beren! Zonder roofdieren, zouden de bevers zich snel voortplanten, en de ondernemers zouden dan de vruchten daarvan plukken door de kostbare vachten te verkopen en rijk te worden.
Hun plannetje werd al snel uitgevoerd en 25 beverkoppels arriveerden in Tierra Del Fuego. De bevers deden hun beverding en de ondernemers wachtten opgetogen af. De bevers vermenigvuldigden zich inderdaad, maar er gebeurde iets onverwachts – de babybevers ontwikkelden geen dikke vachten zoals hun Canadese familieleden. Sterker nog: hun vachten waren volslagen nutteloos.
De radeloze ondernemers kwamen er al snel achter dat de vacht van een bever dik wordt wanneer het dier angst ervaart. Zonder beren was er geen angst, en hun vacht groeide dus niet!
In onze maatschappij draait alles om comfort. Alles wat het leven makkelijker maakt en minder moeite kost, wordt aangeprezen. We hebben geleerd om confrontaties en conflicten te vermijden, om routine boven het onbekende te verkiezen, en veiligheid boven spontaniteit. Maar vaak zijn het de dingen die ons oncomfortabel maken – de zware klappen, de teleurstellingen en de verliezen – die ons het meest uitdagen in ons leven.
Het zijn de stormen waarvan we wensten dat we ze niet hoefden te weerstaan, maar het zijn ook de stormen die ons sterker maken. Ze brengen ons volwassenheid en verantwoordelijkheid, want wat kan een betere leermeester zijn dan onze eigen directe ervaring?
Het leven stagneert wanneer we de obstakels verwijderen. Net als een verwend kind, dat niet de vaardigheden heeft om in de maatschappij te functioneren wanneer het eindelijk de wijde wereld intrekt, zullen ook wij comfortabel zijn wanneer we onszelf te veel beschermen en de onvermijdelijke conflicten in het leven vermijden – maar we zullen niet groeien.
We kunnen afleiding vinden, maar geen zelfverwerkelijking. Om als individu te groeien en bloeien, moeten we de wereld moedig tegemoet treden en de verliezen en teleurstellingen die het leven ons brengt omarmen. Dan kunnen we moeilijke situaties gebruiken om te groeien in plaats van ze te zien als obstakels op ons pad, om onze grenzen te verleggen en onze horizon te verbreden.
Hoe ben je van een kind in een degelijke volwassene gegroeid? Was dat omdat je nooit fouten maakte? Of was het omdat je had geleerd van de gevolgen van je handelingen? Uiteindelijk moeten we dingen zelf ervaren voor we ze volledig begrijpen. Als we dat doen, dan denken we misschien: ‘Oh, nu begrijp ik waar mijn moeder het over had’, maar door die ervaring te hebben worden we volwassener. Hoe we onze kinderen opvoeden reflecteerd vaak onze behoefte om onszelf te beschermen tegen de natuurlijke uitdagingen van het leven; we willen niet dat ze dezelfde fouten maken die wij zelf hebben gemaakt, maar misschien hebben ze dat nodig om wijs te worden.
Het is natuurlijk om ups en downs te hebben in het leven. We hebben een menselijke ervaring, en daar komen heel wat verschillende soorten gevoelens en situaties bij kijken. Wanneer we een innerlijke plek van veiligheid en onvoorwaardelijke liefde beginnen te voeden door ons bewustzijn uit te breiden, beginnen we deze extremen vrijelijker te ervaren. We beginnen de contrasten van het leven te omarmen en ontdekken het avontuur dat verandering en onzekerheid met zich meebrengt.
Zelfrealisatie is geen kwestie van permanent in een euforische toestand te leven waarin je nooit emoties voelt. Het gaat erom dat je de contrasten van het leven volledig omarmt, zonder angst; wanneer we die innerlijke vrijheid ervaren, valt de behoefte om onze omstandigheden onder controle te houden weg, en dansen we ongebonden op de afwisselende harmoniën van de symfonie van het leven.