Fotocredit: Pink Sherbert
Een relatie die is gebaseerd op gezamenlijke groei is een wonderbaarlijk ontdekkingsavontuur.
Om dieper zelfbewustzijn en waarden als integriteit, eerlijkheid en transparantie te ontwikkelen; om de levenskracht te ontdekken die in ieders hart klopt en ons inspireert om ons beste menselijke zelf te zijn; om onze hoogste aspiraties te beseffen en verandering teweegbrengen voor het algemeen welzijn — dat zijn de vruchten van een relatie die is gebaseerd op groei.
Vaak nemen we de tijd die we doorbrengen met onze familie, ons gezin en onze vrienden voor vanzelfsprekend aan. We zitten vast in de monotonie van routine en grijpen geen kansen aan om te groeien, te delen en het leven samen te vieren. Wanneer we ontevreden zijn over ons leven, wenden we ons vaak tot onze partners, kinderen of anderen om ons de genegenheid en het geluk te geven dat ontbreekt in ons leven. Maar als we liefde van een ander eisen, zal die relatie daar ongetwijfeld onder lijden. Al snel raakt het geduld op en raakt de vreugde van de relatie bedolven onder verwijten en klachten, waardoor de waardering en dankbaarheid die groei voeden en veroorzaken overschaduwd worden.
In een relatie is er niets mooiers dan twee individuen die samen verantwoordelijkheid nemen om van zichzelf te houden, die elkaar stimuleren in hun eigen grootsheid, elkaar steunen om hun beste zelf te zijn, hun potentieel te ontwikkelen en hun volledige menselijke bewustzijn te omarmen.
Helaas doen we onszelf kleiner voor dan we zijn en zitten we vast in onze onzekerheid en veilige rollenpatronen van medeafhankelijkheid. We moeten deze gewoonte doorbreken, want het is geen liefde, en onszelf klein houden om de boel niet in het honderd te sturen, leidt nergens toe: het zal ons nooit het geluk of de liefde geven waar we zo naar verlangen.
Zelfs als je geen relatie hebt, dan zullen er alsnog mensen in je omgeving zijn wiens woorden emoties bij je teweegbrengen — reacties die soms aanvoelen alsof Pandoras doos wordt opengerukt. Dit zijn de mensen naar wie je het meest moet luisteren: dat zijn degenen die gevoelens raken die je moet loslaten. Deze onderdrukte emoties weerhouden je ervan om de simpele vreugde van gewoon zijn te ontdekken, zij houden je vast in zelfveroordeling en ontevredenheid. Analyseer niet wat er in je opkomt: focus gewoon op liefde, op het erkennen en omarmen van het onbekende en sta open om voor je eigen ogen getransformeerd te raken. Zonder je te verzetten, zonder nee te zeggen, met een ‘ja’ van je intellect tegen je hart, ontvang je gewoon wat er van binnenuit in je opkomt met open armen.
Als we dit met onszelf kunnen doen, dan zal het ook niet moeilijk zijn om diezelfde liefde aan anderen te geven, om te delen, luisteren en steunen. En in een wereld waarin er steeds meer mensen zijn die juist daar behoefte aan hebben, is er geen betere manier om bij te dragen dan onszelf te zijn, onszelf te helen en te kijken hoe we ons ware potentieel kunnen ontketenen door onszelf te ontdoen van het oude, van dat wat ons weerhield ons ware grootse zelf te zijn.
Dit zal zich overal om je heen weerspiegelen: je zult het in je handelingen zien, je relaties en zelfs je creativiteit. Innerlijke transformatie heeft een positief effect op iedereen om je heen, zowel thuis als in je gezin, in je buurt en je hele stad. En wat is het resultaat als meerdere mensen deze innerlijke transformatie tegelijkertijd aanboren? Werkelijk liefdevolle relaties, gevoelige en open harten die niet bang zijn om iets te verliezen, want ze zijn compleet in zichzelf en kunnen alleen geven. Het zal dan niet lang duren voor we de wereld hebben gecreëerd waar we altijd al van hebben gedroomd, waarin het intellect in dienst staat van het hart, in plaats van uitwendige bevrediging en tekortkomingen.
Maar de eerste stap is om naar binnen te keren, naar jezelf, om open te staan voor gevoelens en met gevoeligheid, eerlijkheid en waarheid te reageren, zonder oordeel. Probeer het eens!
