Heb je ooit echt iets heel graag willen hebben? Iets waar je alles op alles voor zette om het te bereiken of krijgen? Wat gebeurde er toen je het eenmaal had? Was er een adrenalinekick? Een overwinnend gevoel? Oké. En toen? De kans is groot dat je daarna aan een nieuw doel stellen begon te werken. Misschien iets wat meer uitdaging bood.
Wat we ook bereiken, het lijkt soms wel alsof het nooit genoeg is. Er is altijd méér. Heb je de auto van je dromen? Nu heb je er twee nodig. Waarom wachten we altijd op meer?
Veel mensen brengen een groot deel van hun leven wachtend door. Het is een ingeslepen gewoonte geworden, dus zelfs wanneer de dingen waarop we hebben gewacht (de promotie, het huwelijk, de kinderen) zich eindelijk aandienen, kunnen we er niet of nauwelijks van genieten – we zijn alweer druk bezig om op iets anders te wachten (het pensioen, de vakantie, de scheiding).
Dit komt omdat we eigenlijk niet weten wat we willen. Onze hebzucht maakt ons wijs dat we dingen willen, maar in werkelijkheid willen we ons gewoon tevreden en voldaan voelen. We denken dat we iets uit de toekomst willen, maar in werkelijkheid willen we niet geconfronteerd worden met onze huidige werkelijkheid. Dit moment is het enige wat we ooit zullen hebben. De rest is speculatie en illusie. We zijn geconditioneerd door het gezegde ‘geduld is een schone zaak’, maar als we de perfectie van dit moment niet kunnen omarmen, zijn we niet in staat van het leven te genieten.
In werkelijkheid maakt het helemaal niet uit hoeveel we bereiken op materieel gebied; als onze hebzucht ons vasthoudt in de wurgreep van de behoefte naar meer, zal onze rijkdom ons niets meer dan een dure vorm van ellende opleveren. Op mijn reis als spiritueel leraar, heb ik talloze mensen van verschillende achtergronden begeleid, waaronder ook rijke mensen en beroemdheden. Natuurlijk hebben ze materiële vrijheid, maar ze hebben geen vervulling gevonden. We hoeven maar naar beroemdheden te kijken om te zien dat geld niet gelukkig maakt – er zijn talloze gevallen van beroemdheden die lijden aan depressie, verslavingen en gebroken relaties.
Materiële rijkdom wordt zwaar overschat. Ik zeg niet dat er iets mis mee is; het is gewoon nooit genoeg. We leven ons leven alsof we in een race zitten en lopen eindeloos achter de spreekwoordelijke wortel aan. We proberen altijd ergens te komen – als het geen fysieke plek is, dan wel een emotionele of geestelijke. Onder dit alles schuilt het verlangen om overal te zijn behalve hier. Wat is er zo erg aan wat we al hebben? Wanneer we werkelijk aanwezig zijn, beseffen we dat het antwoord… ‘niets’ is. We beseffen dat we in werkelijkheid niet naar ons geluk toe rennen; we rennen weg van onszelf. Want daar draait het juist om: datgene wat we niet onder ogen durven te komen in dit moment, is onze eigen ontevredenheid. Het gat in onszelf, het gevoel van incompleetheid – dat is wat we zo koppig vermijden. Maar waar je ook gaat, het zal overal bij je zijn.
Je zult altijd met jezelf zijn. Je kunt naar hartelust prestaties verzamelen, maar vergeet niet ook naar binnen te keren en te werken aan de afgescheidenheid die je in jezelf voelt, anders wordt je honger nooit gestild.
Je kunt alles creëren wat je maar wilt in dit leven. En dan, wanneer je denkt dat je alles hebt wat je ooit hebt durven dromen, kun je opnieuw datgene creëren wat toch nog ontbreekt. Je kunt dit eeuwenlang volhouden, tot je eindelijk ontdekt dat het nooit genoeg zal zijn. Dan begint het echte avontuur pas echt; de vreugde om je ware zelf te ontdekken. Van jezelf houden is uiteindelijk de enige oplossing voor ontevredenheid, en die liefde voor het zelf vloeit voort uit ons innerlijke liefdesbewustzijn; een onschuld, rust en vreugde die we hadden toen we nog kind waren. Om onszelf te aanvaarden zoals we zijn, de dingen die we niet leuk vinden los te laten en de aspecten waar we trots op zijn en van genieten te verfijnen, tot we, zonder aanleiding, een intrinsieke vreugde uit ons op voelen borrelen. Deze vreugde, deze liefde, zal dan ook in ons dagelijks leven en in al onze relaties weerspiegeld worden. We beginnen de magie en schoonheid van het huidige moment in te zien, in plaats van ontevredenheid, verlangen en eeuwig te zoeken.
Wanneer je onvoorwaardelijk van jezelf houdt, verandert je gehechtheid aan geld en materiële spullen volledig. Ironisch genoeg trek je dan juist alles aan in absolute overvloed. Maar je focust niet meer op het verkrijgen van dingen; je focust op liefde. Misschien merk je dat je eigenlijk toch niet zoveel nodig hebt als je altijd hebt gedacht. Misschien wil je dat alles gewoon heel simpel is.
Net als Siddhartha (voor hij Boeddha werd), wiens bevoorrechte leven in het paleis niet genoeg was, hebben we allemaal een verlangen dat niet gestild kan worden door het materiële. Waar zocht Siddhartha naar? Waarheid. Liefde. Begrip. Eenheid. Uiteindelijk willen we dat allemaal.